Ողջույն, սիրելի փոքրիկ, դու երևի արդեն ծանոթ ես մեր Արշալույսիկին, ով ապրում է Հայոց լեռնաշխարհի ամենագեղեցիկ անկյուններում։ Ահա մենք ուզում ենք քեզ մի հետաքրքրաշարժ դեպք պատմել նրա  բարության և ընկերասիրության մասին։

Արշալույսիկն անչա՜փ բարի է։ Մի անգամ նա իմացավ, որ իր ընկերները առավոտյան չեն կարողանում ժամանակին զարթնել և  միշտ ուշանում են իրենց գործերից։ Նա որոշեց, որ այդուհետ ամեն առավոտ կշրջի Հայոց բնաշխարհով մեկ և իր զվարթ ծլծվոցով կարթնացնի իր սիրելի ընկերներին։ Եվ այդպես էլ արեց։

Արդեն երկար տարիներ բոլորը սովորել էին առավոտյան վեր կենալ Արշալույսիկի երգեցիկ ձայնից։ Ոչ ոք նրան շնորհակալություն չէր հայտնում դրա համար,  սակայն դա չէր խանգարում փոքրիկ թռչնակին ջանասիրաբար կատարել իր պարտականությունը։ Սակայն մի օր Արշալույսիկի թևը վնասվեց և նա չկարողացավ թռչել։ Այդ օրը բոլորը ուշ արթնացան։ Անտառում իրարանցում էր, բոլորը հետաքրքրվում էին,  թե որտեղ է Արշալույսիկը։ Երբ նրանք իմացան, որ իրենց փոքրիկ ընկերը վնասել է թևը,  հավաքվեցին և միահամուռ որոշում կայացրին.  «Արշալույսիկը մեր բարի ու անշահախնդիր ընկերն է, նա մեզ ամեն առավոտ արթնացնում է,  իսկ հիմա նա ունի մեր օգնության կարիքը,  մենք պետք է մեր շնորհակալությունը հայտնենք նրան օգնելով ու խնամելով»:

Եվ բոլորն անցան գործի։ Լալա ու Լելե ոզնիները իրենց փշերի վրա համեղ ուտելիքներ էին բերում, Լալուն իր եղջյուրների վրա էր դնում Արշալույսիկին, և նրանք զբոսնում էին միասին,  իսկ Ֆրանկլին արագիլը ամեն օր թռչում էր դեղատուն և դեղ ու վիրակապ բերում իր ընկերոջ համար։ Դե իսկ Կայծակ կրիան էլ Արշալույսիկի հետ էր մնում և նրա համար հետաքրքիր պատմություններ կարդում, որպեսզի չձանձրանա։

Շուտով Արշալույսիկի թևը ապաքինվեց, և նա շարունակեց իր սիրելի գործը` հիացած և ոգևորված իր ընկերների ջերմ վերաբերմունքից։

Տեսնու՞մ եք, որ ոչ մի բարություն հենց այնպես չի կորչում, այն միշտ վերադառնում է` կրկնապատկված չափով...