Մեզանից շատերը հաճելի հիշողություններ ունեն տան և մանկության հետ կապված, որոնցում կային կատուներ, շներ, թութակներ, ծովախոզուկներ․․․ Եվ մեր երեխաները, խոսել սովորելուց հետո, սկսում են խնդրել մեզանից՝ ծնողներից, նրանց համար ընտանի կենդանիներ գնել:

Եկեք հասկականք, արժե՞ արդյոք ընտանի կենդանի ձեռք բերել և ո՞ր մեկին:

               Հոգեբանների հետազոտությունների արդյունքների վերլուծության հիման վրա հայտնաբերվել են երեխայի և ընտանի կենդանու «բարեկամության» հիմնական դրական և բացասական հետևանքները:

• Այսպիսով, ամերիկյան մանկաբուժության ամսագրի ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ այն երեխաները, ովքեր իրենց կյանքի առաջին տարում շուն են ունեցել, ավելի բարձր իմունային պատասխան են ստացել և 31% -ով ավելի քիչ են շնչառական վարակներ ունեցել: 

• Ընտանի կենդանու հետ դաստիարակված երեխան սովորում է պատասխանատվության: Չէ որ ամեն օր պետք է խնամել թութակին, ձկներին, շնիկին զբոսանքի տանել, մաքրել կատվի հետևից և այլն: 

• Կենդանին օգնում է երեխային դառնալ ավելի շփվող:

• Դիտարկել կենդանու պահվածքը, նրա հետ խաղալ, հոգ տանել նրա մասին. այս ամենը շատ տեղեկատվական է փոքր մարդուկի համար:

• Շատ կենդանիներ կարող են «աշխատել» գրեթե իրական բժիշկների և հոգեբանների նման: Օրինակ ՝ կատուները կարող են թեթևացնել գլխացավը և նորմալացնել արյան ճնշումը, ձկներին դիտելը հանգստացնում է նյարդային համակարգը: Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ շունը, ապրելով այն տանը, որտեղ կա հազվագյուտ հիվանդություն՝ աուտիզմ ունեցող երեխա, նպաստում է նրա` արտաքին աշխարհին հարմարվելուն և հաջող սոցիալիզացմանը:

• Ուշադրության պակասից տառապող երեխան ընտանի կենդանուց ստանում է ջերմության պակասը և նրանից լիցքավորվում հանգստությամբ և խաղաղությամբ:               

Չնայած հոգեբանների խորհուրդներին` երեխայի համար ընտանի կենդանի ձեռք բերելուն, անհրաժեշտ է հաշվի առնել կենդանիներին տանը կամ բնակարանում պահելու թերությունները:

• Երեխան կարող է կենդանուց վարակվել որոշակի հիվանդություններով ( ճիճուներ, օրնիտոզ, ալերգիա և այլն):
• Շատ անհարմարություններ կառաջացնեն  կատուներին կամ շներին պահելու առաջին շաբաթները և նույնիսկ ամիսնրը, մինչև որ նրանք կսովորեն «զուգարանին»:
• Երեխան ահռելի սթրեսի է ենթարկվում, երբ ընտանի կենդանին ինչ-ինչ պատճառներով մահանում է:

                   Ահա թե ինչու նախքան ընտանի կենդանի ձեռք բերելը, անհրաժեշտ է հաշվի առնել մի քանի կետեր:      

         Առաջինը երեխայի տարիքն է:

• 3-4 տարեկան հասակում երեխան դեռևս ի վիճակի չէ պատշաճ կերպով հոգալ ընտանի կենդանու մասին, այնպես որ անմիջապես համակերպվեք այն մտքի հետ, որ դուք եք ստիպված լինելու դա անել: Այս տարիքում առավել հարմար են թռչունները, ակվարիումի ձկները, նապաստակը կամ ծովախոզուկը:
• 5-6 տարեկան երեխան համեմատաբար ավելի անկախ է: Նա ոչ միայն հաճույք է ստանում կենդանիների հետ շփումից, այլև կարող է նրանց մասին հոգ տանելու որոշ հմտություններ սովորել: Այս տարիքում դեռևս առաջարկվում են ձկները, թռչունները, ծովախոզուկները և նապաստակները:
• 7-8 տարեկան աղջիկը կամ տղան կարող են լինել ընտանի կենդանու իրական տերերը - ոչ միայն խաղալ նրա հետ, այլև մաքրել վանդակը, զբոսնել նրա հետ, կերակրել: Այս տարիքի երեխաների համար ծնողները հանգիստ կարող են ձեռք բերել շուն կամ կատու, թութակ կամ կամ կրիա:

                 Երկրորդը, ինչի վրա անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել, այն է, թե ինչպես ձեր երեխայի խառնվածքն ու բնավորությունը կհամատեղվի ընտանի կենդանու կերպարի հետ: Օրինակ, ուրախ ու չարաճճի շնիկը ավելի դուր կգա խոլերիկ կամ սանգվինիկ երեխային, ով միշտ պատրաստ է աղմուկ բարձրացնել, խաղալ և վազել: Ֆլեգմատիկ կամ մելանխոլիկ երեխային ավելի ճիշտ է նվիրել կրիա, ձուկ կամ ծովախոզուկ: Այս դեպքում երեխան կկարողանա երկար հետևել կենդանուն՝ միաժամանակ պահպանելով իր խորհրդավորությունը և մտորելու հակվածությունը։      

        Վերջապես, պետք է հաշվի առնել կենցաղային պայմանները: Մեծ շունը և ինքը կտանջվի, և ձեզ անհարմարություն կպատճառի, եթե դուք ստիպեք նրան ապրել փոքր բնակարանում: Մարդամոտ շունիկը կտառապի մշտական ​​մենությունից, եթե տերերը օրեր շարունակ տանը չլինեն:                 

   Դե իսկ եթե ալերգիան, անվերջ տեղափոխությունները կամ ֆինանսները թույլ չեն տալիս ընտանիքը համալրել ընտանի կենդանիով, մի հուսահատվեք: Կան բազմաթիվ ծրագրեր և հնարավորություններ, որոնք թույլ են տալիս երեխաներին շփվել կենդանիների հետ և քաղել այդպիսի հաղորդակցության առավելությունները: Կոնտակտային կենդանաբանական այգիները, հարևանների շներին զբոսնքի տանելու և խնամելու օգնությունը, անօթևան կենդանիներին օգնելը, անասնաբուժական կենտրոններում կամավորությունը. այս ամենը կօգնի ձեր երեխաներին լրացնել կենդանիների հետ շփման պակասը։ Պարզապես փնտրեք և գտեք հնարավորություններ։   

                Իսկ եթե դուք արդեն կատարել եք ձեր ընտրությունը, ապա այն պետք է լինի ձեր «կյանքի սերը». Ի վերջո, երեխան, նայելով ձեզ և կենդանիների նկատմամբ ձեր վերաբերմունքին, սովորում է հավատարմություն, նվիրվածություն և բարություն: